Shkrimtar: Elona Gjerko
Recitues: Rozi Kostani
Në hekurishten e ndryshkur të një konserve peshku
M’i palosën dëshirat
Si të ishte paja e nuselales…
Asnjë vogamë nuk nxorrën
E as gëk guxuan të ëndërronin,
Thjesht u ngucën e u zhubrosën
Duke pritur trokëllimën e takave të saj…
Kollën,
Tymin që dilte pasi kalonte në hell
Detajet,
Ca jaka të mëndafshta,
Gravata të pavëna meshkujsh
Me lulelajle,
Fustanët që më sillnin pranverën
Dhe shenjat e gjunjëve
Të gjunjëzuar kalldrëmeve me gurë,
Atje ku vegjëlia ime, lindte çdo ditëlindje
Një kujtim të mbytur,
E tani, luaj me kutinë e konservës
Mbi heshtjen e tavolinës së drunjtë,
Si të ishte dopjo gjashta,
Dëgjoj dhe përdredhjen e shalëve së anijes
Mbi valët…
Tek çon në djall mua dhe ecjet e mia
Gjithmonë e më larg Korçës
E më therr shpirti me dhembkë si deti i mbytur,
Kur hapat e mi,
Ngucen te këpucët e atij që nuk flet shqip
E që do e quaj gjithmonë
Tjetri,
Dhe ai mua, e huaja !